چه کسانی و با چه اهدافی در بازار اختیارمعامله فعالیت می‌کنند؟
| اختیار معامله | اختیار خرید | اختیار فروش | آربیتراژگران | سفته بازان |
| خریدار اختیار معامله | فروشنده ختیار معامله | نوسان گیری |
در بازار اختیار معامله می‌توان معامله‌گران را بر اساس قصد حضور در این بازار ، به 3 دسته ، دسته‌بندی کرد.
1- پوشش دهندگان ریسک (Hedgers)
2-نوسان گیر (Oscillator)
3- آربیتراژگران (Arbitrageurs)
هر کدام از این معامله‌گران در بازار اختیار معامله استراتژی‌های خاصی برای کسب سود دارند
آشنایی با این معامله‌گران و شناسایی استراتژی‌ها و الگوهای رفتاری آنها می‌تواند در موفقیت معاملات شما موثر باشد.
۱. پوشش دهندگان ریسک در بازار اختیار معامله (Hedgers)
بازار آپشن به طور سنتی برای این دسته از معامله گران ابداع شد تا بتوانند دارایی‌هایی که در اختیار دارند را از خطر نوسان قیمت، حفظ کنند.
یک سهامدار عادی، یک مدیر صندوق سرمایه‌گذاری، یک شرکت سرمایه‌گذاری و … بر اساس استراتژی‌های معاملاتی که مختصِ پوشش ریسک هستند،
در بازار آپشن، پوزیشن‌هایی میگیرد تا خطر نوسان قیمت در آینده را بر دارایی خود، خنثی و به حداقل ممکن برساند.
در واقع شخص پوشش دهنده ریسک، خطر نوسانی در قیمت سهم را پیش‌بینی می‌کند و از طریق ابزار آپشن سعی می‌کند از آن خطر اجتناب کند
و آن را دفع کند.
مثال :
یک مثال خیلی ساده از این نوع موقعیت‌گیری (پوزیشن گرفتن)، زمانی است که شخصی برای مثال 100000 سهم فولاد با قیمت فعلی 2000 تومان دارد،
ولی پیش‌بینی می‌کند که اتفاقی منفی در طی دو ماه آینده “ممکن است” قیمت سهم را کاهش دهد، مثلا گزارش ۶ ماهه بدی از شرکت منتشر شود و …
این سهامدار می‌تواند 100 قرارداد آپشن از نوع اختیارِ فروش با قیمت اعمال 1800 تومان یا 2000 تومان یا 2200 تومان با سررسید 2 ماه بعد، ببندد.
فرض کنید بابت هر قرارداد 100 تومان بپردازد (که اگر ضرب در اندازه قرادادها شود، جمعا 10 میلیون تومان می‌شود).
کل دارایی شخص با قیمت فعلی، 200 میلیون تومان ارزش دارد، که با 10 میلیون تومان آنرا در قیمت 2000 تومان، برای 2 ماه آینده بیمه کرده است.
اگر دو ماه آینده، قیمت سهم کمتر از 2000 تومان بشود، شخص اختیار دارد قراداد را اعمال کند و سهم را به قیمت 2000 تومان به طرف مقابل قرارداد
بفروشد. اگر قیمت بالاتر از 2 هزار تومان یا حول و حوش 2 هزارتومان هم باشد که طبیعتاً، نیاز به اعمال قراداد نیست.
توجه کنید که شخص دارنده سهام، احتمال وقوع نوسان منفی داده است و مطمئن نبوده است!
اگر مطمئن بود که قیمت سهم ریزش دارد، طبیعتاً سهم را می‌فروخت و دردسر بیمه کردن را نمی‌کشید.
ولی چون نمی‌داند که نوسان منفی رخ می‌دهد یا نه، قدری پول برای بیمه کردن آن خرج می‌کند.
معمولا پوشش دهندگان ریسک، استراتژی‌ها و موقعیتگیریهای بسیار پیچیدهتری برای حفاظت از دارایی خود پیاده می‌کنند، در اینجا یک نمونه
خیلی ساده شده برای شرح رفتار آنها گفته شد تا نشان دهم که هدف اصلی پوشش دهندگان ریسک، دفع نوسانات قیمت در آینده است.
2. آربیتراژگران در بازار اختیار معامله(Arbitrageurs)
آربیتراژگر کسی‌ست که استراتژی دارد و متناسب با آن در موقعیت‌هایی در دو یا چند بازار مختلف بصورت همزمان قرار میگیرد
تا سودهایی بدون ریسک، کسب کند.
آربیتراژ یک روش معامله‌گری است، در این روش از طریق ورود همزمان در دو یا چند بازار، معامله‌گر، فرصت دستیابی به سودهای بدون ریسک را
بدست می‌آورد.
استراتژی‌های این روش پیچیده هستند و موقعیتگیریهای مختلفی دارد.
برای آربیتراژ کردن بین بازار سهام و بازار آپشن باید اول قیمت سقف و کف هر آپشن را با فرمولی محاسبه کرد و سپس در صورت وجود فرصت آربیتراژ
عملیاتی بر روی سهم اصلی از طریق روش های مختلف مثل پیش فروش سهام، فروش استقراضی و …. انجام داد و ما به التفاوت جریان نقدی که
از این معاملات بدست می‌آید را با نرخی مناسب در جایی دیگر، تا زمان سررسید، سرمایه‌گذاری کرد تا سودی بدون ریسک و قطعی بدست بیاد.
در نهایت در تاریخ سررسید همه چیز به حالت اولیه برمی‌گردد همراه با یک سود قطعی، یعنی همان تعدادی که سهم داشتید مجدد خواهید داشت
به علاوه یک سود قطعی!
3. نوسان گیر در بازار اختیار معامله (Oscillator)
با رونق بازار آپشن که در ابتدا به منظور پوشش ریسک ابداع شده بود، کم کم سر و کله نوسان گیرها هم پیدا شد.
اگر پوشش دهنده ریسک، می‌خواهد از نوسان قیمت اجتناب کند، در عوض نوسان گیر به استقبال نوسان قیمت می‌رود!
نوسان گیر کسی‌ست که پیش‌بینی درباره نوسان قیمت یک دارایی دارد (که می‌تواند درست یا اشتباه باشد) و می‌خواهد از آن پیش‌بینی سود
کسب کند.
نوسان گیران بر اساس استراتژی‌های خود، در میدان معاملات، موقعیت‌گیری‌هایی می‌کنند و در مواقع نوسان قیمتی بر نوسان سوار شده و از آن
کسب سود می‌کنند.
نوسان گیری به دلیل ماهیت آن که “بازی کردن با خطر” است، نیاز به روحیه ریسک‌پذیری دارد و البته در صورت توفیق سودهای بسیار بزرگی برای
نوسان گیر ایجاد خواهد کرد!
مثال:
فرض كنيد در حال حاضر يك نوسان گیر پیش‌بینی می‌کند كه قیمت سهم فولاد در دو ماه آینده افزايش خواهد يافت.
قيمت این سهم در حال حاضر، ۲۰۰۰ تومان است و قیمت یک قرارداد آپشن از نوع اختیارِ خرید با تاریخ سررسید دو ماه بعد با قیمت اعمال ۳۰۰۰ تومان،
فقط ۱۰۰ تومان است.
برای يك نوسان گیر با سرمايه ۴ میلیون تومان دو گزینه وجود دارد که از این پیش‌بینی استفاده کند
گزینه اول اين اســت كه با ۴ میلیون تومان، ۲ هزار سهم فولاد بخرد.
گزینه دوم هم این است که با ۴ میلیون تومان، ۴۰ هزار اختیار خرید سهم فولاد (یا بعبارتی ۴۰ قرارداد اختیارِ خرید) در سررسید مذکور، ببندد.
فرض كنيد پيش‌بينی این نوسان گیر ، بوقوع بپیوندد و قيمت سهم فولاد در سررسید افزایش یابد و به ۵ هزار تومان برسد.
در این صورت گزينه اول كه خريد سهام بود، سود زير را برای او ايجاد می‌كند:
۲۰۰۰ × (۵۰۰۰-۲۰۰۰) = ۶,۰۰۰,۰۰۰
۶ میلیون تومان (کسر کارمزد و مالیات را هم باید در نظر گرفت).
اما گزينه دوم بسيار سودآورتر است. قرارداد اختيار خريد، او را قادر می‌سازد كه ۴۰,۰۰۰ سهم ۵ هزار تومانی فولاد را با قيمت ۳ هزار تومان
از طرف مقابل بخرد و در بازار نقدی ۵ هزار تومان بفروشد.
سودی كه در روش دوم نصيب نوسان گیر می‌شود، عبارت است از:
۴۰,۰۰۰ × ۲۰۰۰ = ۸۰,۰۰۰,۰۰۰
۸۰ میلیون تومان (با کسر کارمزد و هزینه اختیار خرید که ۴ میلیون تومان بود، نهایتا ۷۶ میلیون تومان).
بنابراين سود حاصل از انتخاب استراتژی اختيارِ خرید، چندین برابر سود حاصل از انتخاب استراتژی خريد سهام است.
ریسک نوسان گیری:
توجه كنيد كه اوراق اختيار خرید، ميزان زيان بالقوه را نيز افزايش می‌دهند.
فرض كنيد قيمت سهم فولاد برخلاف پیش‌بینی، در موعد سررسید به ۱۵۰۰ تومان كاهش يابد. در اين صورت استفاده از روش اول (يعنی خريد سهام) زيانی معادل
۲۰۰۰ × (۲۰۰۰-۱۵۰۰) = ۱,۰۰۰,۰۰۰
۱ میلیون تومان، بر نوسان گیر وارد می‌كند.
در صورت ریزش قیمت سهم، از آنجایی كه اوراق اختيارِ خريد بدون اينكه اعمال شوند، منقضی می‌شوند
لذا در روش دوم (يعنی اوراق اختيار). زیانی معادل ۴ میلیون تومان (مبلغی كه در ابتدا بابت قراراد اختيار خريد پرداخته شده است) بر نوسان گیر تحميل می‌شود.
قرادادهای اختيار معامله، همچون قراردادهای آتی، نوعی اهرم ايجاد می‌كنند؛ يعنی ميزان پيامدهای مالی حاصل از سرمايه‌گذاری با استفاده از
قرارداد اختيار معامله بصورت اهرمی، افزايش می‌يابد. به عبارت ديگر، اگر پيش‌بينی‌ها درست باشند، سودهای چند برابری و در غير اين صورت،
زيان‌های چند برابری (به نسبت معامله خود سهم) را نصيب سرمايه‌گذار می‌کنند.
نوسان گیر در بازار آپشن، باید پیش‌بینی دقیق و استراتژی به دقت طراحی شده داشته باشد.
در غیر این صورت براحتی غرق در زیان خواهد شد!
به همین دلیل نوسان گیری در این بازار نیازمند دانش و تجربه میباشد
دیدگاهتان را بنویسید